ساختار شناسی و تنوع ژنتیکی جمعیت های گزنه دوپایه (urtica dioica) استان مازندران با استفاده از نشانگرهای مولکولی aflp

گزنه (urtica dioica) گیاهی دوپایه بوده و از طریق جنسی و غیرجنسی تکثیر می­شود و به طور گسترده در شمال ایران می­روید. در این تحقیق با استفاده از 10 ترکیب آغازگری aflp، تنوع و ساختار ژنتیکی 5 جمعیت گزنه استان مازندران مورد بررسی قرار گرفت و در مجموع 798 باند امتیازدهی شد که 722 باند چندشکل (5/90) بودند. میانگین محتوای اطلاعات چندشکل (pic)، 23/0 و براساس ضریب تشابه جاکارد دامنه تغییرات تشابه ژنتیکی از 44/0 تا 14/0 متغیر بود. گروه­بندی بر مبنای الگوریتم upgma 5 جمعیت مورد بررسی را در چهار گروه مجزا قرار ­داد. تجزیه واریانس مولکولی نشان دهنده بالا بودن واریانس درون جمعیت­ها بود. تنوع گسترده مشاهده شده، شاخص fst و نرخ بالای مهاجرت (nm) همگی دلیل بر بسته نبودن جمعیت­ها و ارتباط ژنتیکی میان آن ها می­باشد. نتایج این تحقیق نشان داد که گیاه گزنه با تنوع بسیار وسیع، اقلیم مازندران را محلی مناسب برای سکونت یافته است.